Κατώφλι ειν ‘ το γέλιο σου και ξάπλωσα επάνω , ζεστή βροχή το γέννησε , ονειρο που δε χάνω.

( κατώφλι : σκαλάκι μπροστά από πόρτα )      

Ανθέ μου και γαρδένια μου , ρόδο και γιασεμί μου , είσαι τα’ αυγής η μυρωδιά , της νύχτας θύμηση μου.

Κάθε απού χα’ι’δεύεις μου , τσ’ ανθούς στα ονειρά μου , αέρι -  κλέφτη τ’ ουρανού , χάνω τη καταχνιά μου.

Διαφανομυρωμένη μου αυγή που ταξιδεύεις , θα ξεκινάς αιώνια , τέλος δε θα γυρεύεις.

Τραγουδιστή ομίχλη μου , πάχνη του μισεμού μου , είσαι τσ’ αυγής δροσοσταλιά στα φύλλα του λυγμού μου.

Χίλια καλωσορίσατε , αστρη του λογισμού μου , τ’ ονείρου ανεράιδες , αύρες του γυρισμού μου .

( αύρες : ελαφριοί άνεμοι , αλλά και θετική ενέργεια που δηλωνει η παρουσία.)