Κι εσένα ψεύτη άνεμε που τραγουδάς σα χάδι , θε να σε κλείσω στον ασκό που ' χω και το σκοτάδι. Και θα σε ρίξω στις κορφές ν ' αντιλαλάς τα λόγια , που ' χει η ψυχή που κοίτεται στου Αδη τα κατώγια . Και θα σε πάρουν τα δεντρά , οι λύκοι κι οι αυγές μου και θα σε κάνουν βότανο να γιάνεις τις πληγές μου.Στα ύστερα της Ανοιξης και στα στερνά του νού μου , χα'ι'νης θα' ρθεις να γενείς , φυντάνι του καημού μου.Και θα φυσάς ως μόνο εσύ ξέρεις στα σωθικά μου , αντάμα με τους δαίμονες στ ' όνειρα τα δικά μου . Μα δε θα πεις ποτέ ξανά ψέματα στις σκιές μου , θα το γυμνώσουν οι αυγές , το αίμα που κέρασες μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου