Η πολύχρωμη άμμος του λυκόφωτος , λόγχη στο βλέμα του σκοταδιού , ως μία υποβόσκουσα επανάσταση των οριζόντων , στην αφιξή του. Βήματα γρήγορα πάνω στο λιθόστρωτο του νού οι σκέψεις , αναιρούν τη σιωπή . Και το παλιό τραγούδι το τόσο χιλιοειπωμένο , συνεχίζει να ηχεί καινούργιο. Εκεινος που είναι πρωτοχορευτής φτιάχνει καινούργια βήματα πάνω στα παλιά μοτίβα σ ' ενα εκρηκτικό ξέσπασμα . Ησυχα είναι όλα πριν την καταιγίδα . Οι παλιοί βωμοί σιωπούν , αλλά περιμένουν .Γιατί οι χρησμοί λέγονται ακόμα σπάζοντας τα βαλτωμένα έλη. Ζητόντας αυτό που είναι δικό τους .Την τιμή που τους αξίζει καθώς κουβαλούν τους προαιώνιους μύθους της ρίζας . Αν και κάηκαν πολλές φορές απο τις ορδές της λήθης , παραμένουν ανέπαφοι και περιμένουν τις αλήθειες να ειπωθούν απο τον Φοίβο των νιογέννητων σκέψεων . Και ψιθυρίζουν τα παλιά λόγια στις τρυφερές ψυχές , γιατί αυτές , οταν αντρωθούν , θα πολεμήσουν τη λησμονιά. Θα μεταλαμπαδευσουν την αρχαία γνώση ,κόντρα στους χειμώνες και στη νάρκη που φέρνουν στους αστερισμούς της Αρκτου , κρατόντας την αφυπνησμένη. Εκεινος που ξέρει να τους διαβάζει δεν χρειάζεται πυξίδα για να βρεί το δρόμο του στις εποχές των ερήμων . Ανασαίνει τη σοφία που πηγάζει στα όρη που βρυχώνται και σείουν συθέμελα την καθεκυστυία σκοτεινιά .Οι τραγουδιστοί χρησμοί κρατούν την ψυχή επαναστατημένη . Οπως της πρέπει .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου