Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Μαύρε ανθέ του δειλινού, το χάδι σου ειναι δυόσμος, μαύρες σκιές π ' ακροβατούν, των λογισμών μου, κόσμος.

Ηρθες, φιλί του γιασεμιού, του ταξιδιού μου ακρη, χίλιες τσ' ερήμου μάγισσες και της αυγής μου δάκρυ.

Σκέψεις μου καβαλάρισσες, κουρσέψατε το νού μου, είστε τ' ανέμου άγγιγμα, στ' αδράχτι του καιρού μου.

Κι είναι τ' αόρατα, φωνές, ψυχές απου κοιμούνται, στο χάδι, στην ανάσα σου, άνεμοι που θυμούνται.

Ψάχνω κρυφά τσ' αστερισμούς, να τους αγγίξω τώρα, σα ταξιδιάρικο φαρί, στων λογισμών τη μπόρα.

Φορώ τ' αγγέλου το νερό, του νου μου, πανοπλία, φτερά στις πλάτες εβγαλα κι ειν' η αυγή, αιτία.

Πηγή του κόσμου, Έρωντα, κρυφή πληγή τ΄ανέμου, σκιά το δάκρυ τ' ουρανού, λόγια δικά σου, θέ μου.

Ήλιε μου και σε πλάνεψε του νου μου η αγκάλη και μονομιάς σκοτείνιασες, στης μοναξιάς τα κάλλη.

Ετσά κρυφά η σιωπή, το βλεμμα μου καρφώνει κι έγιν' η θυμηση γητειά, το νου μου μαρμαρώνει.

Άστρο που έγινες τροχός, αδράχτι που γυρίζει, του Έρωντα το γύρισμα, φεγγάρι που ζαλίζει.

Βλέπω τ' αστέρια να γυρνούν, θα φέρει καταιγίδα, το εδικό σου τ' αγγιγμα, δορυ 'ναι, μα κι ασπίδα.

Λόγια πορφυρογέννητα τα λόγια σου στο νού μου, βοτάνι που' μεινε κρυφό στ' αίμα του λογισμού μου.

Οι ασκιανοί απού γλακούν στης σκέψης μου το δώμα, γεννήσανε τσ' αστερισμούς, στης νύχτας μου το σώμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου