Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Η ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΑ ΩΡΑ

Η ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΑ ΩΡΑ

Μιά περιπλανόμενη νοσταλγία. Νότες απο μεταλλικό δάκρυ. Πάνω στις ρυτίδες της σκληροτράχηλης θύμησης. Εικόνες απο παλιές αυλές με γιασεμί και γαζία, μέσα στις γλάστρες του τότε, του τώρα, του πάντα. Του μετά. Που επανέρχεται με το αιματοβαμμένο πέπλο, σκοτωμένων απουσιών. Μιά επιμένουσα περιπλάνηση μέσα στο κρύο πέρας του χρόνου. Και μετά η ανακούφηση. Η σιγουριά της διάγνωσης. Είπες ειναι ''αυτό''. Και η συνειδητοποίηση έφερε την καθαρση. Και επέστρεψε το κρυστάλλινο. Ως μυστικός καταράκτης. Γεμάτος λογής λογής ξωτικά και νεράιδες. Κι οι λογισμοί, δροσοσταλίδες. Πάνω στην πάχνη του νιογέννητου τώρα. Ως αυγή στο πρώτο σκίρτημά της. Ως ιερέας σε μυστικό Ασκληπιείο. Που σ' έβαλε να κοιμηθείς. Για να ονειρευτείς την ίασή σου. Και να είσαι θεραπευμένος οταν ενσυνείδητος πάλι, χαμογελάσεις στην ευχή του ουρανού. Καθώς αυτή θα σου χα'ι'δεύει την πληγή σου. Τη θύμησή σου. Τη συνειδητοποίηση της μάχης που πέρασε. Της μάχης που έρχεται. Γεννιοφόρο σύννεφο με μακριά σγουρή κατάμαυρη γενιάδα, το σκοτάδι που φεύγει. Κι οι ηλιαχτίδες κοιτούν περιπεκτικά και παιχνιδιάρικα τις δικές σου αγωνίες. Γιατί φώτισαν το σκοτάδι σου. Και στέγνωσαν το αίμα της αιώνιας απουσίας. Άλικος Ιβήσκος στις όχθες της Αχερουσίας. Κι ένας Γανημίδης πόνος, αιώνια νέος λες. Και ύστερα το χάδι της Ασκληπιάδας ώρας. Της Ασκληπιάδας συνειδητοποίησης. Το ιαματικό χάδι. Ενός περιπλανόμενου γητευτή υπόγειων πηγών. Που βλέπει εκεί που οι άλλοι δεν μπορούν. Που αγγίζει αυτό που δεν θ' αφηνες ν' αγγιχτεί. Ό τι πέρασε δε γυρνά. Και αυτό που έρχεται ειναι αυτό που εσυ καλλείς να' ρθει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου