Ο ΧΡΗΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ

Ο ΧΡΗΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΛΕΜΜΑΤΟΣ

Σε καιρούς σκοτεινούς, εκεί που το σκοτάδι απλώνεται, ο ανθός της αυγής θεωρεί καθήκον του ν' ανθίσει. Σε καιρούς σκοτεινούς, εκεί που ο μαύρος χιτώνας μιάς ευριπιάδας τραγωδίας απλώνεται, ο ποιητής θεωρεί καθήκον του να φέρει την κάθαρση. Σε καιρούς σκοτεινούς, εκεί που σύνεφα βαριά σκεπάζουν τις ψυχές, η γερακίνα ανοίγει τα φτερά της σιγοτργουδόντας. Και κάθεται πάνω στη ράβδο του μύστη. Που θεωρεί χρέος του να φτιάξειτους πολεμιστές του φωτός. Εκεί που το αδιέξοδο απο άρχοντες σκοτεινούς. Και γράφονται πάνω σε όστρακα τα ονόματα των Εφιαλτών και των Ερινύων. Για να ταεξοστρακίσουν μετά οι πολίτες μιάς ''πλατωνικής'' πολιτείας, που ίσως έφτασε η στιγμή να μάθουν και το δικό τους όνομα. Το να πας σε άλλους τόπυς δεν είναι λύση, όταν οι σκιές σ' έχουν στοιχειώσει. Καθώς οι χρησμοί λέγονται ακόμη. Πιό ακατάληπτοι απο τους παλιούς καιρούς. Τότε κάλυψε τα νώτα του συμπολεμιστή σου υψώνοντας την ασπίδα πάνω απο τον ώμο. Υψώνοντας τη μάχη πάνω απο τον ώμο. Για να μπορέσεις να δεις τις κινήσεις που θα φέρουν την εκπλήρωση του δικαίου. Του αγαθού. Του φωτός. Πολλές φλόγες μόνες όταν ενωθούν φτιάχνουν μιά μεγάλη φωτιά. Που θα καθάρει τα νέφη. Που θα καθάρει το σκότος. Που θα καθάρει τις σκιές που σε στοιχειώνουν. Επι τα εντός αρχίζει η μάχη. Πρώτα απ' όλα. Και πάνω απ' όλα. Θυσίασε τον συνήθη τρόπο του σκέπτεσθαι στη φρεσκάδα του φωτός. Μη ξεχνάς το θυμίαμα. Το μυστικό μύρο του ακατάληπτου. Που σε περιμένει να το κατανοήσεις. Να καταλάβεις τον χρησμό. Και μετά να φτιάξεις το δικό σου μονοπάτι. Που οδηγεί στον μεγάλο δρόμο. Εκεί που θα ενωθείς με την συντροφικότητα. Εκεί που θα πάρει μορφή ο αγώνας των ποιητών. Ο χρησμός των ποιητών. Ποιώ σημαίνει κάνω χειροπιαστή τη σκέψη μου. Κάνω χειροπιαστό το εντός. Έτσι το εντός μπορεί ν' αλλάξει το έξω. Έχοντας την καθαρότητα του λύκου. Έχοντας την τρυφερότητα της λύκαινας. Το ''μετά'' σημαίνει μαζί ξέρεις. Γίνε ένα με το πολύβουο γέλιο των συμπορευτών σου. Που φέρνει την κάθαρση στη κορύφωση του χορικού. Έτσι το φως έρχεται καβαλάρης αρχάγγελος με απλωμένα φτερά. Φορόντας όλη του την αρματωσιά. Έτοιμος να νικήσει το σκότος. Γίνε μέρος χορού κυκλικού. Πολεμικού και ερωτικού συνάμα. Σε ρυθμούς γρήγορους και εκστατικούς. Που θα οδηγήσουν σε μιά δομινικοθεοτοκοπουλική ανάταση. Πάνω απο το σύνηθες. Πάνω απο τους σκοτεινούς καιρούς. Το βλέμμα θεωρεί καθήκον του να ελευθερωθείστην απεραντοσύνη. Να βρεί το γαλάζιο μέσα στο άλικο. Να γίνει ξεκίνημα. Να γίνει καινούργιο. Το βλέμμα θεωρεί καθήκον του να φτιάξει τον δικό του χρησμό. Πέρα απο το ακατάληπτο της χαμένης ιέρειας. Στη πάχνη των σκιών σου.